nr. 0050

Tineke Speksnijder is 5 jaar eigenaar van de Schouw. “In september 1940, een paar maanden na het bombardement, opent de chique Bodega de Schouw aan de Witte de Withstraat. In de buurt zitten op een gegeven moment 7 krantenredacties en de Schouw wordt een journalistencafé.”

De afgelopen 50 jaar lijkt er niks veranderd. “Ook toen posters aan de muren en journalisten aan de bar. De kranten zijn vertrokken, maar het zijn nu schrijvers van online magazine Vers Beton en ander literair talent. Iedere eerste woensdag van de maand kunnen de dichters zich uitleven in onze Poetsclub.”

Toch heeft Tineke veel aangepakt. “Als eerste de wc’s, die konden echt niet meer. De vaste klanten protesteerden, maar als ze een oude stortbak erfgoed vinden, mogen ze hem van mij zelf mee naar huis nemen. Je moet met je tijd meegaan, want als je publiek niet verjongt houdt het gewoon op. De sfeer heb ik gehouden, want die is belangrijk. Ik wil niet hip gaan doen, maar dat blijkt juist hip te zijn.”

De Schouw wordt veel bezocht door kunstenaars. “We programmeren hier zelfs. We hebben al ruim 17 jaar een vitrinegalerie met curatoren: De Aanschouw. Ook wordt elke 5 weken het schilderij van Daan van Houten overgeschilderd door een andere kunstenaar.”

De Witte de Withstraat is een hot-spot geworden. “Je ziet steeds meer toeristen, maar dat is niet erg. De Rotterdamse toeristen zijn toch veel leuker dan de Amsterdamse. Ze komen niet voor een coffeeshop, maar voor de stad en de architectuur.”

Tineke Speksnijder has owned de Schouw for five years. “In September 1940, a few months after the bombing of the city, the chic Bodega de Schouw opened on the Witte de Withstraat. Then, there were seven newspapers in the area, so at one point de Schouw was a journalist’s café.”

Little seems to have changed in the last 50 years. “There were journalists at the bar, and it also had posters on the wall. The newspapers have gone, but now there are writers of online magazine Vers Beton and other literary talents. Every first Wednesday of the month, the poets can enjoy themselves in our Poetsclub (poets is Dutch for cleaning).”

Even so, Tineke has had a lot to do. “Firstly, the toilets were worn out. The regular customers protested, but if they can find heritage in an old cistern, I’m happy for them to take it home. You have to go with the times because if your audience doesn’t rejuvenate, it’ll simply stop. I kept the atmosphere because that’s important. I don’t want to be hip, but it turns out that’s quite hip.”

Artists often frequent de Schouw. “We even make a programme. We have a curated window display, De Aanschouw, for more than 17 years now. Also, every five weeks, a painting by Daan van Houten is painted over by another artist.”

The Witte de Withstraat has become a hot spot. “You see more and more tourists, but that’s not bad. The Rotterdam tourists seem to be more fun than those in Amsterdam. They don’t come for the coffee shops, but for the city and its architecture.”