nr. 0086

De projecten van kunstenaar Misja Immink hebben altijd een sociale invalshoek. “Ik kende niemand toen ik in 2001 in Rotterdam kwam wonen. Via een A4tje heb ik gevraagd wie in mijn buurt met mij wilde voetballen voor het goede doel. Elke zaterdag, op het Henegouwerplein. Dit loopt ruim 20 jaar later nog steeds!”

In 2012 doet Misja mee met een mantelzorgproject van Museum Rotterdam. Hierin worden Young Designers en mantelzorgers gekoppeld om nieuwe manieren van zorgen te bedenken. “Mantelzorger Herman van Tiggelo-ven koos mij.” Ze ontwikkelen twee wandelingen: een voor mensen met een fysieke beperking en een gericht op het gemoed. Dat was het begin van Gelukswandelingen.

“We wandelden met ouderen, bewoners van bejaardentehuizen en mensen met dementie. Ik leerde dat je makkelijk contact maakt door samen naar iets te kijken. Bij dierenzaak de Rimboe (Echt Rotterdams Erfgoed nr. 0018) roeptoeterde ik of daar leeuwen en tijgers waren. Nee, maar wel een konijn om te aaien. Nou, dat vonden de wandelaars fantastisch.”

Van een groepje enthousiaste vrijwilligers is Gelukswandelingen uitgegroeid tot een groot Rotterdams netwerk. “De kern is nog steeds verwondering. Dat je samen op een verrassende manier naar dingen kijkt. Zo combineren we op een heel toegankelijke manier, wandelen met kunst. Door een roeptoeter te gebruiken, wordt het ook een soort theater en kun je heel makkelijk mensen aanspreken.”

Het plezier van bewoners en vrijwilligers is altijd de belangrijkste motivatie. “We hebben heel veel lol. Het is toch vaak het laatste station, dat kan je zo mooi mogelijk maken voor mensen. Ik ben bij iedere wandeling: ze zijn leuk, het geeft energie en maakt me trots.”