Het verhaal over An-dijvie ter inspiratie

Hieronder lees je het verhaal van An-dijvie, onderdeel van de Wijkcollectie. Dit is geschreven aan de hand van een interview dat is gehouden met Maike Dassen. Het begint met informatie over de plek en introduceert de geïnterviewde Maike Dassen. Daarna gaat het verhaal verder in op de interessante uitkomsten van het interview. Dit wordt ondersteund met quotes. Bij het schrijven kan je minimaal 500 woorden tot maximaal 700 woorden aanhouden.  

Nee er is geen mijnheer Rap, wij zijn nu de baas!

An-Dijvie Natuurvoeding is een winkel waar biologische geteelde producten verkocht worden en artikelen die eigenaar Maike Dassen mooi en goed vindt. Een onderneming gebaseerd op idealen en liefde en dat al bijna 40 jaar. Maike is naar eigen zeggen minder geïnteresseerd in winst en strategische plannen. Zij focust zich op het hier en nu met kwalitatief goede producten; goed voor mens en aarde. Deze houding staat in schril contrast met de wereld waarin zij onderneemt. Maar door de overtuiging en vasthoudendheid waarmee ze dit doet is zij een inspiratie en voorbeeld voor veel anderen. 

An-Dijvie is sinds 1984 gevestigd aan de Jan Kruijffstraat op de hoek met de Schiedamseweg. Maike Dassen, eigenaar van de An-Dijvie, is al sinds de oprichting betrokken. De winkel is gestart door Stichting Jan Rap met als doel biologische landbouw te bevorderen. Het werd opgezet als een arbeidsproject waar veel vrijwilligers aan meewerkten. Het voordeel hiervan was dat er veel handen waren, het nadeel dat niemand echt verantwoordelijkheid wilde dragen. Daarbij kwam dat de initiatiefnemers van het project uiteindelijk niet zoveel zin hadden in de praktische uitvoering van de winkelwerkzaamheden. Maike besloot het roer in eigen hand te nemen, ze haalde haar diploma’s voor de vakopleiding aardappelen, groenten en fruit en ging de winkel runnen. 

Vanaf het moment dat Maike de winkel binnenstapte was ze verliefd. Nog steeds kijkt Maike glimlachend en met verbazing naar haar loopbaan. “Heel wonderlijk dat ik in deze winkel gerold ben. Er stond een vrouw in de keuken en die deed alles in zakken. Met haar had ik direct een klik, ik had een thuiskom gevoel bij haar. Dat hele aardse, met balen van 25 kilo suiker en rijst in de weer, dat vond ik fijn.” 

Maike werkte in de beginjaren samen met Greet, Astrid en Guusje. Nadat de oprichters van de winkel waren gestopt was het een echt vrouwenbedrijf geworden. Soms vroegen klanten nog wel eens naar meneer Rap. Dan antwoordden de vrouwen: ‘er is geen mijnheer Rap, wij zijn nu de baas’. 

In de winkel wordt Maike tegenwoordig bijgestaan door Fred Sliep. Maike vertelt lachend dat mensen denken dat ze met Fred getrouwd is. Dat is niet zo, maar Fred is wel bijna als familie voor haar. Hij woont om de hoek en ze noemt hem de organisator en strateeg van de winkel. Ook helpen haar man en kinderen vaak bij de werkzaamheden voor de winkel. 

De buurt In de afgelopen 37 jaar is er veel veranderd in de buurt, veel sloop en veel nieuwbouw. Ook was er een tijd dat er veel overlast was door drugscriminaliteit. ”Het was heel erg wat we allemaal schoon moesten maken. Soms leek het wel pistolen Paultje of Starsky & Hutch, dealers in het portiek en veel politiebezoek.” Vanuit haar winkel ziet Maike dat allemaal voorbijkomen en soms werd ze er gek van: ‘’Ik wilde dat het een leuk pleintje ging worden. Ik heb daar een stuk over geschreven aan de wethouder. De wethouder zei toen: drugs horen bij de grote stad.” 

Drugs, prostitutie en alle ellende van dien vindt Maike niet fijn maar wat ze het ergste vindt is de rotzooi op straat: “Het geeft een onprettig gevoel als de straat vies is.” Gelukkig staat Maike daar niet alleen in. Haar buren hebben het pleintje vol gezet met plantjes met als resultaat dat het nu een leuk pleintje is geworden. Maar Maike wil graag meer: “Ik wil zo graag dat dit een plantsoentje wordt, een rustpunt in de wijk.” 

Toch vindt Maike BoTu een hele leuke wijk waar ze met plezier werkt. Ze houdt van de drukte en de grote verschillen tussen al haar klanten. De wens die Maike voor de buurt heeft is dat het schoon heel en veilig wordt. Volgens haar iets wat heus wel gaat komen met kleine aanpassingen en gedeelde verantwoordelijkheid. “Ik heb nu een sleutel van de container zodat ik vastzittende zakken er kan in gooien.” Maike is vooral optimistisch omdat ze in de loop van de tijd grote verbeteringen ziet. Vroeger was het volgens haar veel viezer: “Het was een grauwige toestand hier maar het goede heeft gewonnen!”