nr. 0006

Op vrijdagmiddag 28 januari 2022 stap ik de thaiboksschool van Khalid binnen in de Josephstraat in Rotterdam-West. Khalid begroet me heel toepasselijk met een boks. Dat is de enige coronamaatregel die wordt toegepast. Anderhalve meter afstand houden is niet te doen in deze sportschool, mondkapjes hoeven niet en het is er gezellig druk. Khalid’s sportschool is op maandag, woensdag en vrijdag geopend. ’s Morgens van negen tot twaalf voor de “ouden” en ’s avonds van vijf tot negen voor de jeugd en jongvolwassenen. Er wordt nieuwsgierig naar mij gekeken en een meisje van elf jaar vraagt wat ik kom doen. Ik leg uit dat ik een verhaal over Khalid ga schrijven voor het Echt Rotterdams Erfgoed, waar Khalid deel van uitmaakt. Ik vraag haar wat zij komt doen. Nou, trainen natuurlijk. Ze vertelt dat er meerdere trainingen achter elkaar zijn. Van vijf tot zes traint de jongste groep, de beginners tot twaalf jaar. Nee, zij hoort daar niet meer bij, zij is al doorgegaan naar de volgende groep die hierna van zes tot zeven traint. Daarna komen de grote jongens en de mannen aan de beurt. Daar zijn geen meisjes bij, meisjes stoppen meestal in de puberteit.

Binnen de kortste tijd rennen er meer dan dertig kinderen door de zaal. Het geluidsniveau neemt toe. “Let op” zegt Khalid tegen mij en hij loopt naar het midden van de zaal. Dan klinkt het “Zitten!” uit de mond van Khalid en tot mijn verbazing wordt het stil en ploft iedereen op de grond op twee na. “Hier komen jullie” zegt Khalid. Ze komen en staan nog een beetje lacherig voor hem. “Waarom luister je niet?” Geen antwoord. “Kijk me aan. Waarom luister je niet?” Dan worden ze minder stoer. “Als ik zeg ‘zitten’ dan ga je zitten, begrijp je dat?” “Ja meester”, klinkt het dan timide. Het is bijzonder om te zien hoe goed Khalid zonder stemverheffing respect afdwingt. Khalid oogt niet als een spierbonk, ook niet als een stoere kickbokser, eerder als een balletdanser. Met zijn 58 jaar ziet hij er bijna katachtig lenig uit. En hij beschikt over een natuurlijk overwicht.

In de sportschool hangt een tijdlijn, gemaakt door Echt Rotterdams Erfgoed, waarop het leven van Khalid visueel en helder wordt weergegeven. Een korte samenvatting leert ons dat Khalid in Marokko is geboren en opgegroeid. Hij is al jong begonnen met karate en boksen, had talent en dat werd opgemerkt. Na de middelbare school ging hij studeren aan de universiteit. Taal- en letterkunde en literatuur. Dat verklaart mede zijn levensfilosofie. Na vier jaar is hij om financiële redenen met de studie gestopt en volledig voor zijn sport gegaan. Als instructeur en als topsporter. In 1995 wordt hij met het Marokkaanse team wereldkampioen thaiboksen. In 2004 komt hij via een uitwisselingsprogramma voor het eerst in Rotterdam. Zijn manier van werken met kinderen valt op in de Thaiboksschool Oude Westen. Die man kan veel voor de jeugd in het Oude Westen betekenen vindt men, die moeten we hier houden. Na enig aandringen blijft hij.

Khalid vond destijds dat de staat Marokko te weinig bood om de sport uit te breiden en beter te maken. Hij vertrok in de jaren negentig naar Frankrijk, om daar vijf jaar als instructeur aan de slag te gaan. Maar ook in Frankrijk ontbrak het hem aan de middelen die hij nodig had. In Rotterdam vond en vindt hij die middelen wel. Er bestaan subsidies en er is goed contact met de overheid en de politie. Dat zie je aan de bijzondere foto’s met bekende mensen in de sportschool. Burgemeester Aboutaleb bezocht de sportschool, evenals minister president Mark Rutte. Zij zien hem en zijn manier van werken met de soms moeilijke jeugd als een voorbeeld voor anderen. Net als de politie dat ziet. Daarom kwam ook het hoofd van de New York Police tijdens een bezoek aan Rotterdam een kijkje nemen. Hij was zo onder de indruk dat hij Khalid heeft uitgenodigd naar New York te komen om zijn visie te presenteren. Om de politie en sportinstructeurs daar te leren hoe je agressieve energie bij de jeugd middels thai- en kickboksen kunt omzetten in gecontroleerde energie. Khalid blijft er bescheiden onder.

Voor hij deze vrijdagavond aan de volgende groepstraining begint, zegt Khalid tegen mij: “Jij moet ook een keer ‘s morgens bij de “oude mensen” komen kijken, dat is ook leuk voor jou.” De kinderen van de eerste groep worden door hun ouders of een broer of zus opgehaald, hoewel ook een aantal ouders is blijven wachten. Ik spreek een vader die twee zoons in de sportzaal heeft. Ze wonen in Schiedam, dus dan blijf je gewoon ruim een uur wachten en drink je Marokkaanse thee. Die moet ik ook proeven vindt hij, want Marokkaanse thee is de lekkerste thee die er is.

Enkele dagen later ga ik in de ochtend bij ‘de ouden’ kijken. Op crosstrainers, loopbanden, spinfietsen en andere toestellen zie ik senioren zelfstandig fitnessen van negen tot tien. Een aantal gaat dan naar huis, maar zeven personen blijven nog een uur voor de bokstraining van Khalid. En dat is niet voor watjes. Eerst de warming-up. Armen zwaaien, benen stretchen, dribbelen, opdrukken, vloeroefeningen en alles in fors tempo. Wat een bootcamp! Khalid heeft een bijzondere manier van tellen. “Eén, twee, drie, drie, vier, vijf, zes, zes, ga door, ga door, zeven, acht, acht, acht!” Dan klinkt het: “Handschoenen aan, we gaan boksen.” Daarna weer een bootcamprondje. Ai, wat wordt er hard gewerkt. Ik ben onder de indruk, heb respect voor de “ouden” en voor Khalid. Zowel in de avond als deze morgen gaat hij onvermoeibaar door. Hij doet bijna alles alleen, soms is er een tweede instructeur. En ‘s avonds staat er iemand in het keukentje die voor de thee zorgt en toezicht houdt op het inchecken van de leden.

De sportschool heeft 375 leden en Khalid heeft in de loop der jaren veel topsporters opgeleid. Hij had er ooit vijftien onder zijn hoede. Dat werd hem iets te veel en nu heeft hij nog vier toppers in de mondiale Glory competitie. Daar reist hij zo’n tien keer per jaar als trainer mee over de wereld voor wedstrijden. Dat is mogelijk omdat het organiserende land de reis- en verblijfskosten vergoed.

Khalid Chennouf is een sympathieke, markante man met bijzondere kwaliteiten. Zijn passie is om de jeugd te leren dat je door sport op een goede en respectvolle manier met elkaar kunt omgaan. Hij wil kinderen leren dat ze met inzet meer kunnen bereiken, dat ze trots zijn op zichzelf, op hun omgeving, de stad, het land waar ze wonen. Want die kansen zijn niet overal op de wereld aanwezig.

Tot besluit een zelfgemaakt gedicht, genaamd ‘Boks, Kick, Thai’

Links, links, tik
Rechts, rechts, kick
Meer, meer, ga door
Achter, achter, voor
Draaien, draaien, effect
Kijken, kijken, respect
Dans, dans, waag
Hoog, hoog, laag
Armen, armen, zwaai
Boks, kick, thai