nr. 0001 

Kamen Vladimirov komt in 2002 vanuit Montana in Bulgarije naar Rotterdam, waar zijn moeder werkt. Hij gaat aan de slag bij het Straatmagazine en brengt met het busje de verkopers naar hun verkoopplek. Als het Straatmagazine stopt, neemt hij de bus over.

Een nieuw leven opbouwen in een nieuwe stad en een nieuw land is niet makkelijk. Je bent er niet door simpelweg in een busje te stappen en ergens te gaan werken. Ook Kamen vindt allerlei problemen op zijn weg. “Door de Rotterdamwet kon ik niet zomaar wonen waar ik wilde. In onderhuur moest ik veel te veel betalen. Nu gaat het gelukkig beter.”

Sinds de invoering van de milieuzone in 2016 mag het busje Rotterdam niet meer in. Daarom staat het nu in Montana. Kamen, zijn vrienden en familie gebruiken het busje nog af en toe, als ze veel spullen meenemen. Voordat de Bulgaren een verblijfsvergunning in Nederland kregen, moesten ze elke drie maanden heen en terug rijden. Vliegen was nog duur en de bus was ideaal doordat er veel mensen en bagage in passen.

Tegenwoordig heeft Kamen een eigen bouwbedrijf. Als een typische Rotterdammer bouwt hij met opgestroopte mouwen letterlijk en figuurlijk aan de stad. Hij is trots op zijn buurt in Rotterdam Zuid en een groot fan van Feyenoord. De kinderen van Kamen en zijn vrouw zijn in Rotterdam geboren. Zo raken ze meer en meer geworteld in de Maasstad.  “Mijn toekomst ligt in Rotterdam.”

In 2002 Kamen Vladimirov came from Montana, Bulgaria, to Rotterdam, where his mother worked. He begins working for the Straatmagazine, driving the vendors to their pitches. When the Straatmagazine stopped, he became the owner of the van.

Building a new life in a new city and new country isn’t easy. It takes more than getting into a van and going to work somewhere. Kamen can encounter all kinds of problems on his journeys. “The regulations in Rotterdam meant I couldn’t just live where I wanted. I had to get sublets and paid far too much. Luckily, it’s now going better.

Since the introduction of the low-emissions zone in 2016, the van can no longer enter Rotterdam. That is why it is now in Montana. Kamen, his friends, and family occasionally use the bus when they need to transport a lot of stuff. Until they obtained a residence permit for the Netherlands, they would have to drive to Bulgaria and back every three months. Flying was too expensive, and the van was ideal because it carried many people and their luggage.

Kamen now has his own construction company. Like a typical Rotterdammer, he contributes to the city, literally and figuratively, with rolled-up sleeves. He is proud of his neighbourhood in Rotterdam Zuid and a massive Feijenoord fan. The children of Kamen and his wife were born in Rotterdam, so the family is increasingly becoming rooted in the Maasstad. “My future is in Rotterdam.”