nr. 0013

Rien van der Steenoven, Daniëlle van den Heuvel, Marcel Dela Haije en Arwin Siermans zijn 4 van de 8 Stadsmariniers. “In 2002 zijn de Stadsmariniers opgezet als een vernieuwende aanpak voor de verbetering van de veiligheid. Vroeger werkten gemeentelijke afdelingen en instanties vaak langs elkaar heen. Ze waren bezig binnen hun werkveld en wisten vaak niet hoe het op straat werkte. De stadsmariniers kennen de straat en brengen uitvoeringsorganisaties zoals politie, stadsbeheer en woningbouwcorporaties samen.”

De stadsmariniers gaan op zijn Rotterdams te werk: geen woorden maar daden. “De stadsmariniers kunnen het verschil maken. We hebben een bepaalde onafhankelijkheid ten opzichte van de gevestigde instanties. Hierdoor kunnen we onbevangen en met een frisse blik samenwerken. Zo krijgen we dingen voor elkaar die eerder niet lukten.”

De focus van de Stadsmariniers is verschoven. “In het begin waren we in gevecht met zichtbare overlast en criminaliteit. We waren toen bezig met drugsdealers vangen, nu willen we via de moeders zorgen dat er over 20 jaar geen drugsdealers meer zijn. We werken van onderaf met bewoners en ondernemers aan een mooie toekomst. Dat heeft meer effect dan het even wegpoetsen van een paar dealers.”

De Stadsmariniers willen Rotterdam sterker maken. “Handhaving en toezicht zijn nodig, maar we willen vooral buurten zo krachtig maken dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Het is eigenlijk heel simpel, bij een probleem vragen we bewoners om mee te helpen. Dat inspireert. De steun van de burgemeester is ook belangrijk. Als we hem nodig hebben is hij er.

Rien van der Steenoven, Daniëlle van den Heuvel, Marcel Dela Haije, and Arwin Siermans are four of the eight Stadsmariniers (City Marines). “In 2002, the Stadsmariniers were set up as an innovative approach to improving safety. Previously, municipal departments and frequently didn’t cooperate. They were active within their field but often didn’t know what was happening at street level. The Stadsmariniers know the street and bring together executive organisations such as the police, city management, and housing associations.”

The Stadsmariniers use the Rotterdam approach: deeds, not words. “The Stadsmariniers can make a difference. We have a certain independence from the established institutions. Therefore, we can openly work together and provide a fresh perspective. That way, we get things going that previously didn’t work.”

The Stadsmariniers’ focus has shifted. “In the beginning, we were fighting visible nuisances and crime. We had to deal with drug dealers; now we want to ensure that, via the mothers, there will be no drug dealers in 20 years. We work from the bottom up, with residents and entrepreneurs, on a brighter future. This has more effect than clearing away a few dealers.”

The Stadsmariniers want to make Rotterdam stronger. “Maintenance and supervision are necessary, but we especially want to make neighbourhoods powerful enough to take care of themselves. It’s very simple; we ask residents to help with a problem. This inspires. The mayor’s support is also important. If we need him, he’s there.”