nr. 0008

Daniëlle van den Heuvel was Stadsmarinier in Bospolder Tussendijken (BoTu) van 2016 tot april 2020. De wijk waaraan zij haar hart heeft verpand. Daniëlle: “Een kwetsbare wijk, armoede, jongeren gevoelig voor snel geld. En een wijk vol kansen en mensen met een hart van goud.”

“In 2016 ben ik als Stadsmarinier gestart in BoTu en was de wereld anders dan nu. We waren heel repressief bezig met boeven vangen en overlast gevende jeugdgroepen. Ik ben zo blij dat we de afgelopen vier jaar de kanteling hebben gemaakt naar sociaal investeren, zorgen voor mensen, om mensen, met elkaar dingen doen, en de overheid niet boven maar naast en met de mensen. Ik ben heel dankbaar voor alles wat in BoTu geïnvesteerd is de afgelopen jaren.”

“Ik werk heel erg op gevoel en ga midden in de wijk zitten en knap een pand op. Ik heb een samenwerkingsverband opgezet door gebied, bewoners, woningcorporatie en mezelf te verbinden tot 1 besturingsmechanisme. Samen doen! Dat heeft invloed op elkaar. Hoe belabberd de huisvesting, hoe slechtere bewoners je aantrekt hoe hoger het risico wordt. Als een pand is opgeknapt trek ik weer verder. Dit is echt mijn werkwijze, ik vind het leuk om het verschil te maken door te doen. Je ziet dat dat mensen inspireert.”

In april 2020 heeft Daniëlle afscheid genomen van BoTu, midden in de coronatijd. Tijdens een online VerhalenCafé vertelt zij over deze rare tijd: “Ik mis BoTu met heel mijn hart. Het zijn hele vreemde tijden. Ik zit hier alleen, wat in BoTu eigenlijk niet kan. BoTu is heel erg fysiek ingesteld: BoTu is een hand op je hand, of een hand op je schouder, of een knuffel en dat gaat nu vanwege corona allemaal niet. Terwijl mensen dat nu het hardst nodig hebben.”

“Ik merk dat mensen heel erg op zoek zijn naar begroetingen, en op zoek zijn naar elkaar ondersteunen en helpen op een manier waar die 1,5 meter tussen blijft en hoe frustrerend dat wordt na al die weken. Mensen worden er bijna ongehoorzaam van terwijl ze dat niet willen. Er zit een enorme spanning op die lijn. Het mooie van het netwerk in BoTu is dat we elkaar dan allemaal toch vinden. Ik zie een filmpje voorbij komen van de ramadan, waarin ongemerkt een heleboel BoTu power zit. Er breekt een bijzondere maand aan en hoe gaan we dat met elkaar volhouden en vormgeven en doen. Handhaven is dan echt niet de enige oplossing dus ik ben blij met alle hulpinitiatieven. Het is zo mooi om te zien hoe iedereen zich om iedereen bekommert.”

Stadsmariniers zijn in 2002 opgezet als een vernieuwende aanpak voor de verbetering van de veiligheid. De stadsmariniers kennen de straat en brengen uitvoeringsorganisaties zoals politie, stadsbeheer en woningbouwcorporaties samen. De stadsmariniers gaan op zijn Rotterdams te werk: geen woorden maar daden. De Stadsmariniers willen Rotterdam sterker maken. “Handhaving en toezicht zijn nodig, maar we willen vooral buurten zo krachtig maken dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Het is eigenlijk heel simpel, bij een probleem vragen we bewoners om mee te helpen. Dat inspireert.”