De verhalen van de Bulgaars Rotterdamse bestuurders en passagiers van de bus zijn een nieuw hoofdstuk in het verhaal van de ontwikkeling van Rotterdam door (arbeids)migratie.  

Kamen Vladimirov komt in 2002 vanuit Montana in Bulgarije naar Rotterdam, waar zijn moeder werkt. Hij gaat aan de slag bij het Straatmagazine en brengt met het busje de verkopers naar hun verkoopplek. Als het Straatmagazine stopt, neemt hij de bus over. 

Een nieuw leven opbouwen in een nieuwe stad en een nieuw land is niet makkelijk. Je bent er niet door simpelweg in een busje te stappen en ergens te gaan werken. Ook Kamen vindt allerlei problemen op zijn weg. “Door de Rotterdamwet kon ik niet zomaar wonen waar ik wilde. In onderhuur moest ik veel te veel betalen. Nu gaat het gelukkig beter.” 

Sinds de invoering van de milieuzone in 2016 mag het busje Rotterdam niet meer in. Daarom staat het nu in Montana. Kamen, zijn vrienden en familie gebruiken het busje nog af en toe, als ze veel spullen meenemen. Voordat de Bulgaren een verblijfsvergunning in Nederland kregen, moesten ze elke drie maanden heen en terug rijden. Vliegen was nog duur en de bus was ideaal doordat er veel mensen en bagage in passen. 

Tegenwoordig heeft Kamen een eigen bouwbedrijf. Als een typische Rotterdammer bouwt hij met opgestroopte mouwen letterlijk en figuurlijk aan de stad. “Samen met anderen zorgen we ook voor het onderhoud van de kerk aan het Amelandseplein. Dat is de Zevende Dags Adventkerk. Daar kom ik elke zaterdag met mijn gezin en met mijn familie.” Hij is trots op zijn buurt in Rotterdam Zuid en een groot fan van Feyenoord. De kinderen van Kamen en zijn vrouw zijn in Rotterdam geboren. Zo raken ze meer en meer geworteld in de Maasstad.  “Mijn toekomst ligt in Rotterdam.”